شاید قسمت نیست ، شاید قرار نیست که مردم بجستان و برخی از روستاهای اطراف از آب شیرین بهره مند شوند.شاید قرار است که ما برای همیشه کمبود آب و مصرف آب شور را بعنوان حکمت الهی و شاید عذاب الهی بنگریم.شاید قرار نیست برای همیشه نگرانی ما برای آب شرب برطرف شود.سالیان دراز است که مردم روستای درزاب با حفر چاه ها و گسترش قنات های مختلف به دنبال افزایش آب مصرفی روستا هستند ولی چه سود. در هر سمتی از روستا که چاهی حفر شد یا برای قناتی هزینه شد بعد از مدتی بدلیل خشکسالی آن چاه خشک شده و حجم آب آن قنات نیز کاهش یافته.در زمان حال که بعد از مدت ها چاهی در غرب روستا حفر شده و به نام چاه درزاب شناخته می شود و قرار است آب آشامیدنی روستا را تامین کند آب و فاضلاب روستایی بجستان از این چاه انشعاباتی برای روستای بیکو و چند مرغداری اطراف اختصاص می دهد.

در همین زمان که مردم درزاب و بیکو نگران کمبود آب مصرفی در روستا هستند و البته مردم بجستان که آب مصرفی شان تا حدودی شور نیز می باشد متاسفانه باخبر می شویم که آب و فاضلاب روستایی بجستان با دادن انشعابی به شن شویی آقای عابدیان نیز موافقت میکند. محلی که قرار است بر طبق گفته ها در ماه 750مترمکعب یعنی 750000لیتر آب شیرین این قنات را بی دلیل مصرف کند مطمئنا با گسترش این شن شویی میزان آب مصرفی نیز افزایش خواهد یافت. در چنین شرایطی که خشکسالی در درزاب و شهرستان بیداد میکند چرا باید این آب شیرین صرف شستن شن و ماسه شود؟ چرا نباید این آب صرف آشامیدن برای انسانها در درزاب و بجستان شود؟ مطمئنا مردم درزاب راضی ترند این آب برای مردم بجستان مصرف شود تا در شن شویی.

باید مواظب بود و گرنه خدا می داند تا کی باید نگران آب شرب روستا و شهرستان باشیم.